Cześć Kacper :)
Fajna historia. Moja niestety jest bardzo podobna. Wprawdzie jestem rocznik 1986, ale w dzieciństwie nigdy nie miałam ani komputera, ani żadnej konsoli... no ok, miałam Brick Game. :D Tyle dobrego, że w podstawówce przyjaźniłam się z koleżką, który miał w domu wszystkie ówczesne elektroniczne gadżety, więc graliśmy na Pegasusie, N_64, GameBoyu, a potem PSX. Ale potem się przeprowadziłam i tyle było tego dobrego. Także, chociaż żyłam w tamtych czasach, to jednak również i mnie ominęło mnóstwo rzeczy...

Pierwszy komputer pojawił się w moim domu dopiero w 2001 roku, kiedy miałam 15 lat. Używany składak, już wtedy przestarzały, na którego byłam wściekła, bo nie działało mi GTA3. :D Obecnie ów przestarzały składak jest moją ukochaną, wypieszczoną retro maszyną. Działa, jest w pełni sprawny i mam z niego masę radości. Dokupiłam mu tylko nową kartę graficzną, która kosztowała mnie 9 zł. ;)

Później, w pierwszej klasie liceum dostałam inny sprzęt, może nie jakiś bardzo wypasiony, ale i tak lepszy o całą epokę. Nie dotrwał do obecnych czasów - zdechła mu płyta główna, a resztę części opchnęłam tu i tam.
W 2007 kolejny zakup, tym razem już niemalże potwór, jak na tamte czasy. Służył mi całe 8 lat, aż w 2015, po pół roku odejmowania sobie od ust, kupiłam obecnie używany sprzęt. W kompie z 2007 również zdechła płyta główna, ale zupełnie przypadkiem zdobyłam kilka nowych części i dało się z tego trupka poskładać maszynę do gier na XP. :)

Obecny komputer przeszedł tylko jedną modyfikację - kupiłam mu porządną kartę graficzną, a teraz myślę także o dźwiękowej, bo zintegrowana trochę foszy. Ma już te swoje cztery latka, ale wciąż sprawuje się znakomicie (nie licząc fochów karty dźwiękowej), więc póki co nie myślę o wymianie. Do rysowania i starszych gier jest jak najbardziej ok.

Dodatkowo w retro kolekcji mam też 386 (odkupiony jako "maszyna do pisania" w 2003 roku za 100 zł  :D, przeleżał -naście lat na szafie) oraz PlayStation 2.

Ale też mi przykro, że tyle fajności mnie ominęło za młodu...